O Κωνσταντίνος Καραμανλής και η μεταπολίτευση

Αναμφίβολα το 1974 αποτελεί χρονιά ορόσημο για την ιστορία της Δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Η μεταπολίτευση όπως ονομάστηκε το πολιτικό θαύμα της ομαλής μετάβασης από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς ταυτισμένο με τον αυταρχισμό και την τυφλή βία, σε ένα σύγχρονο Δημοκρατικό πολίτευμα πρότυπο για ολόκληρο τον κόσμο που συνεχίζει αδιασάλευτη την πορεία του για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.

Στην συλλογική συνείδηση του λαού μας η μεταπολίτευση είναι ταυτισμένη με την πολύπλευρη προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Για τον οραματιστή Μακεδόνα πολιτικό η μεταπολίτευση δεν αποτελούσε όπως λανθασμένα ή κακόβουλα προδίκαζαν, απλή επιστροφή στις μονίμως παραπαίουσες και ημιτελείς Δημοκρατίες που η Ελλάδα γνώρισε τόσο πριν όσο και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά αντίθετα σηματοδότησε την οριστική ρήξη με το παρελθόν και τις αναχρονιστικές δομές που το συντηρούσαν.

Τέσσερις ήταν οι στρατηγικές στοχεύσεις του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή

Η εμπέδωση της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας

Η εδραίωση ενός σύγχρονου ανοιχτού Δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδος στις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η αναδιανομή των συντελεστών ισχύος σε βάρος του παρακράτους και υπέρ των Δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας.

Με σκοπό την επίτευξη των στρατηγικών αυτών στόχων ο Εθνάρχης προχώρησε.

Στη νομιμοποίηση του Κ.Κ.Ε και της υπόλοιπης Κομμουνιστικής Αριστεράς.

Στην οριστική επίλυση του πολιτειακού μέσω ενός αδιάβλητου δημοψηφίσματος με αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα.

Στην εξασφάλιση της ένταξης της Ελλάδος στις τότε Ε.Ο.Κ με διττή στόχευση τόσο την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας όσο και στην εμπέδωση αλλά και περεταίρω διεύρυνση των Δημοκρατικών θεσμών στην Ελλάδα.

Στη δημιουργία ενός νέου αληθινά Δημοκρατικού συντάγματος που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της χώρας.

Στην ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, ενός εθνικού, φιλελεύθερου, λαϊκού και αληθινά Δημοκρατικού κόμματος, που σηματοδότησε την ανατολή μίας Δημοκρατίας που θα ήταν πραγματικά νέα για τα πολιτικά ήθη της χώρας καθώς οι θεσμοί, οι οργανικές της συνιστώσες, το πνεύμα και η λειτουργία της άλλωστε διαφοροποιήθηκαν ριζικά από τις ατελείς και παραπαίουσες Δημοκρατίες που γνώρισε μέχρι το 1974 ο τόπος.

Είναι προφανές πως το εγχείρημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε θετικό πρόσημο καθώς η Δημοκρατία που θεμελιώθηκε την περίοδο της μεταπολίτευσης ήταν απαλλαγμένη από τις στρεβλώσεις, τις θεσμικές παραμορφώσεις και τις ιδεοληψίες που οδήγησαν την χρεοκοπία το προδικτατορικό σύστημα.

Ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατόρθωσαν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής δρομολογώντας ένα πρωτόγνωρο κοινωνικό μετασχηματισμό, δηλαδή την μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε μία αληθινά ανοιχτή κοινωνία πολιτών.

Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε, ότι η Ελλάδα εκείνη την περίοδο κατόρθωσε να ανταπεξέλθει σε δύο παγκόσμιες ενεργειακές κρίσεις με μηδενικό κοινωνικό κόστος και παράλληλα να προχωρήσει στον αναγκαίο οικονομικό εκσυγχρονισμό.

Την ίδια περίοδο άλλωστε η Ελλάδα κατόρθωσε να υλοποιήσει τον κορυφαίο εθνικό στόχο της οργανικής ένταξης στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες που σηματοδότησε την ισότιμη συμμετοχή της πατρίδας μας στις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η ένταξη της  Ελλάδος στην ΕΟΚ υπήρξε τεράστια και ταυτόχρονα προσωπική επιτυχία του Κωνσταντίνου Καραμανλή καθώς είναι η μοναδική μέχρι σήμερα διεύρυνση της Ε.Ο.Κ-Ε.Ε που περιελάμβανε μία και μόνο χώρα αλλά και γιατί έγινε πραγματικότητα παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και του συνόλου σχεδόν των πολιτικών σχηματισμών πλην της Νέας Δημοκρατίας.

Παρόλα αυτά η είσοδος στις τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες επαναπροσδιόρισε ριζικά την διεθνή θέση της χώρας, ισχυροποίησε τους Δημοκρατικούς θεσμούς και ενίσχυσε πολύπλευρα την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Στις μέρες μας η πρωτοφανής σε έκταση και διάρκεια οικονομική κρίση που αποτελεί απόρροια της διεθνούς συγκυρίας, της ιδεολογικής κηδεμονίας της αριστεράς αλλά και της μακράς διακυβέρνησης της χώρας από ένα βαθιά διεφθαρμένο και αντιλαϊκό κόμμα, δοκιμάζει την αντοχή και την συνοχή της κοινωνίας μας. Κάνει όμως και επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε την ούτως ή άλλως διαχρονική παρακαταθήκη του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, το προσωπικό του ήθος και την πολιτική συνέπεια ενός ανθρώπου που μοναδικό στόχο είχε να αλλάξει προς το καλύτερο την μοίρα των Ελλήνων.

Αντωνιάδης Βαγγέλης

Υποψήφιος διδάκτωρ Ιστορίας ΑΠΘ

Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΟΝΝΕΔ.